Bu yazı, iş yerindeki tacize sessiz kalmayan 4 kadın işçinin İstanbul’un ayazında, yağmurunda patronlara direnişinin 12 gün süren yoğun ve çetin mücadelesinin yazısıdır. 4 işçi kadın, ülkenin dört bir yanına sesini duyurarak hepimize ilham oldu; patronlara, tacizcilere gözdağı verdi.
HepsiJET’te cinsel tacize ses çıkaran kadınların direnişi, kazanımla sonuçlandı. HepsiJET işçileri, kıdem tazminatlarını alarak bu zorlu mücadeleyi kazandı. Bu zafer, HepsiJET çalışanı 4 kadının, işçi sınıfına ve kadın mücadelesine armağanı oldu.
Mor Dayanışma olarak hem kadın mücadelesini hem de işçi mücadelesini birleştiren bu direnişin destekleyicisi olduk. İşçi kadınlarla beraber hem direndik hem öğrendik. Dört kadın işçi arasındaki dayanışma büyüdü ve kalabalıklaştık. İlk günlerde çağrılarımızı, sesimizi az duyan depodaki işçiler, gün geçtikçe bizi daha çok duymaya başladı, mücadeleye destek verdi. Haklılığın verdiği ateşle içimizi, direniş halaylarıyla gövdemizi ısıttık.
İşçi arkadaşlarımızın anlattıkları ışığında; işçiler soğukta, hijyenik olmayan bir ortamda, uyuz gibi bulaşıcı bir hastalığın yaygın olduğu, yemeklerden kıl ve türlü pisliğin çıktığı bir ortamda asgari ücretten biraz fazla maaşa, yani sefalet ücretlerine çalışıyordu. Bazen hastalıklarına rağmen izin alamıyor, sağlıklarını hiçe sayan bir sistemde çalışmak zorunda bırakılıyor, rapor aldıklarındaysa devamlılık primleri kesiliyordu. Kadın işçilere üç vardiya sözü verildiği halde iki vardiya (akşam ve gece) çalıştırılıyordu.
Bir kadın işçinin cinsel tacize uğraması üzerine durumu yönetime bildirmesine rağmen yönetimin sorunu çözmeyip üstünü kapatmaya çalışmasıyla 4 kadın işçi, tacize uğrayan arkadaşlarıyla birlik oldu, haklı fesih yaparak işten çıktı. İçeride kalan kıdem tazminatlarını almak istediklerinde ise “Size 5 kuruş vermeyeceğiz.” cevabını alan kadınlar, direnişi başlatmaya karar verdiler. Kadın işçiler, yalnızca çalışma hakkını değil, onurlu bir yaşam hakkını savunmak için de mücadele verdi. 4 kadın işçinin depo önünden yükselttiği ses, kadınların, işçilerin kulağına çalındığı gibi insan kaynaklarının, patronların da kulağına gitti. Direniş güçlendikçe ve kadınların sesi duyuldukça depo içerisindeki kötü çalışma koşulları az da olsa iyileştirildi.
Patrona 12. gününde masayı kurdurtmak zorunda bırakan bu direniş, kazanımla sonuçlandı ve işçiler kıdem tazminatlarını aldı. Hem ataerkiye hem de kapitalizme karşı kazanılmış bir zafer oldu. Ayrıca çalışmaya devam eden işçilerin soğukta çalışmasını engelleyecek iyileştirmelere gidildi. Bugün HepsiJET önünden yükselen bu ses, yarın tüm iş yerlerine yayılabilir, iş yerinde ayrımcılığa sömürüye uğrayan kadınlara güç verebilir. HepsiJET’te kazanılan haklar, yarın başka işyerlerinde başka işçilerin, başka kadınların kazanılacak haklarının önünü açtı.
Patronlar, işçilerin sağlığını ve güvenliğini hiçe sayarak, onları kölelik düzeninde çalıştırmaya çalışsalar da bu sefalet düzenine karşı dimdik ayakta duranlar mutlaka kazanacaktır. Mor Dayanışma olarak, bizler de ilk günden itibaren bu mücadelenin bir parçası olduk çünkü biliyoruz ki dayanışma her zaman yaşatır. Patriyarkal kapitalist sömürü düzeni, kadınların evlerde, iş yerlerinde emeklerine, bedenlerine el koymaya çalıştığı sürece bizim de mücadelemiz ve direnişimiz sürecek.
